Η ονομασία προήλθε από το ερυθρό χρώμα που έχει το έδαφος της περιοχής και ιδιαιτέρως η περίφημη Λημνία γη, η οποία εξορυσσόταν από το γειτονικό λόφο Δεσπότης, το Μόσυχλο των αρχαίων, κοντά στο εξωκλήσι του Σωτήρος. Το 1981 καταγράφηκε ως ξεχωριστός οικισμός της κοινότητας Ρεπανιδίου με το όνομα Κότσινας.
Κατά τον Μεσαίωνα αποτέλεσε σπουδαίο λιμάνι. Αρχικά ήταν επίνειο της Ηφαιστίας, ενώ αργότερα, το 1361, απέκτησε επιβλητικό Κάστρο. Στο λόφο του Κότσινου, μέσα στο κάστρο είναι χτισμένος ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής πάνω από ένα υπόγειο πηγάδι ,”αγίασμα”, στο οποίο κατεβαίνει κανείς με 64 σκαλοπάτια (παλιότερα με 57 ή 51) φθάνοντας σχεδόν στο επίπεδο της θάλασσας. Προφανώς, όταν φτιάχτηκε ο τεχνητός γήλοφος του κάστρου, είχε προβλεφθεί η υπόγεια στοά, ώστε να μη χαθεί το απαραίτητο στις πολιορκίες νερό. Το αγίασμα πήρε τη σημερινή του μορφή το 1918, ενώ ο σημερινός ναός κτίστηκε το 1954, με συνεισφορά ομογενών της Αμερικής και της Αυστραλίας. Από το βυζαντινό παρελθόν του διασώζεται μόνο ένα επιστύλιο.
Στην περιοχή του Κότσινα υπάρχει μεγάλη παράδοση αγγειοπλαστικής από τα μεσαιωνικά χρόνια, ίσως και παλαιότερα.
Ο Άγιος Υπάτιος ή Ανυπάτης βρίσκεται κοντά στο Ρεπανίδι. Κατά την ύστερη τουρκοκρατία (1650-1912) ο Ανυπάτης παρουσίαζε αξιόλογη κίνηση. Πιθανότατα εκεί κοντά βρισκόταν αρχικά το Ρεπανίδι.