Μύρινα
Η Μύρινα είναι η πρωτεύουσα της Λήμνου. Η πόλη της Μύρινας κατοικήθηκε πριν από την εποχή του χαλκού, όπως προκύπτει από αρχαιότητες που έχουν βρεθεί. Το όνομά της το πήρε από τη Μύρινα, κόρη του βασιλιά της Ιωλκού Κρηθέα και συζύγου του πρώτου μυθικού βασιλιά της Λήμνου, Θόαντα. Η ίδρυσή της ανάγεται στο 12ο ή 13ο αιώνα π.Χ., εποχή που στη Λήμνο κυριαρχούσαν οι Μινύες και πιθανότατα τότε χτίστηκε και το πρώτο κάστρο. Σε όλες τις εποχές αποτελούσε το ισχυρότερο φρούριο της Λήμνου γι’ αυτό και η πόλη ονομαζόταν Κάστρο από τα ύστερα βυζαντινά χρόνια μέχρι και το 1955.
Ολόκληρη η πόλη έχει ένα αυθεντικό και παραδοσιακό στυλ με τα γραφικά δρομάκια, τα Αρχοντικά στον Ρωμέικο Γιαλό, την αγορά και το λιμανάκι. Ενδιαφέροντα αξιοθέατα αποτελούν το ενετικό Κάστρο με τα ελάφια του, το Αρχαιολογικό Μουσείο, η προϊστορική πόλη, ο Μητροπολιτικός Ναό της Αγίας Τριάδας, το Εκκλησιαστικό Μουσείο, η Ντάπια στο λόφο του Τσας. Ο Ρωμαίικος Γιαλός και τα Ρηχά Νερά είναι οι δύο πλησιέστερες παραλίες, στις οποίες η προσέγγιση γίνεται με τα πόδια. Λίγο έξω από τη Μύρινα στο δρόμο για τον Κάσπακα, απλώνεται η παραλία του Αυλώνα. Στην αριστερή πλευρά δεσπόζει το ξενοδοχείο Porto Mirina, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο αρχαίος ναός της Θεάς Άρτεμης.
Ολόκληρη η πόλη έχει ένα αυθεντικό και παραδοσιακό στυλ με τα γραφικά δρομάκια, τα Αρχοντικά στον Ρωμέικο Γιαλό, την αγορά και το λιμανάκι. Ενδιαφέροντα αξιοθέατα αποτελούν το ενετικό Κάστρο με τα ελάφια του, το Αρχαιολογικό Μουσείο, η προϊστορική πόλη, ο Μητροπολιτικός Ναό της Αγίας Τριάδας, το Εκκλησιαστικό Μουσείο, η Ντάπια στο λόφο του Τσας. Ο Ρωμαίικος Γιαλός και τα Ρηχά Νερά είναι οι δύο πλησιέστερες παραλίες, στις οποίες η προσέγγιση γίνεται με τα πόδια. Λίγο έξω από τη Μύρινα στο δρόμο για τον Κάσπακα, απλώνεται η παραλία του Αυλώνα. Στην αριστερή πλευρά δεσπόζει το ξενοδοχείο Porto Mirina, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο αρχαίος ναός της Θεάς Άρτεμης.
Περισσότερες Φωτογραφίες
Πληροφόρηση
- Το έργο
- Όροι χρήσης
- Επικοινωνία
Lemnos Geomonuments Mobile app

Ο παρών ιστότοπος υλοποιήθηκε με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης