Η ονομασία προήλθε από την συμπροφορά του άρθρου στην έκφραση “στ’ς μάντρες”, δηλαδή στα μαντριά, από ποιμενικές μάνδρες που υπήρχαν εκεί. Από την ύστερη βυζαντινή περίοδο και για πολλούς αιώνες υπήρχε έντονη μοναστηριακή παρουσία στην περιοχή των Τσιμανδρίων.
Στις 8 Οκτωβρίου 1912 ήταν το πρώτο χωριό της Λήμνου που υποδέχτηκε τους Έλληνες στρατιώτες, οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στην κοντινή ακτή Βουρλίδια. Με υπερηφάνεια οι κάτοικοι δείχνουν τη γέφυρα κοντά στο σχολείο, όπου στήθηκε για πρώτη φορά η ελληνική σημαία.
Το 1915 φιλοξενήθηκαν πολλοί στρατιώτες της Βρετανίας και των αποικιών που συμμετείχαν στην αποτυχημένη εκστρατεία της Καλλίπολης. Επίσης, στα 1918-21 οι κάτοικοι περιέθαλψαν Ρώσους εξόριστους, στρατιωτικούς της Στρατιάς Βράγκελ και πολίτες, που είχαν καταφύγει προσωρινά στη Λήμνο.
Το 1935 κτίστηκε η υπόστεγη κρήνη στην πλατεία και άλλες βρύσες με δαπάνη, άρχισε η καλλιέργεια του βαμβακιού, αλλά και ιδρύθηκε ο Σύλλογος «Κεχαγιάδες», ο οποίος δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα κι έχει μεγάλη συνεισφορά στη διατήρηση της παραδοσιακής μουσικής, τραγουδιών, χορών και φορεσιάς της Λήμνου.